Ogün Sanlısoy'un 'Büyüdük Aniden' isimli şarkısı, duyduğum en anlamlı sözleri olan parçaydı...
Hiç durmadan büyüyoruz ve kaybediyoruz, biz büyüdükçe dünyamız daha da çok küçülüyor. En güzel duygularımız büyümeye başlayınca köreliyorlar. Bir yandan da yoruluyoruz yıllar anıları yüklüyor sırtımıza. Çocukken mutluluğa ve neşeye bakan gözler büyüdükçe bir boşluğa bakıyor sanki. Gökkuşağının bütün renklerini görebilirken, zaman ilerledikçe renk körü oluyorsun adeta, hiç bir kötülüğü barındıramayan o küçücük kalbin, nefret ve kinle doluyor. En küçük şeyle bile mutlu olabilirken, büyüyünce hiç bir şey mutlu etmiyor seni,
 eskisi gibi...

  

                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                          

 Eskiden neşemiz vardı.
Gülümserdik her gün.
Uzaktaydı hüzün.
Hayallerimiz vardı.
Uçurtmalar geçen içinden.
Cumartesi öglen.
Boyalarımızla oynardık.
Rengarenkti her şey.
Karanlığı boyardık.

Ve birden büyüdük aniden.
Ve birden küçüldü hayaller.

Büyüdükte sanki ne oldu.
Çocukluğu unuttuk yalanlara boğulduk.
Büyüdükte sanki ne oldu.
Umutları kuruttuk savaşta vurulduk.
Büyüdük aniden.

Koşardık bayırlarda.
Ağaç evler kurardık.
Bedavaydı çiçekler taçlar yapardık.
Düşsek bile olsun.
Yeniden kalkardık.
Acıtmazdı hayat.

Ve birden büyüdük aniden.
Ve birden küçüldü hayaller.

Büyüdükte sanki ne oldu.
Çocukluğu unuttuk yalanlara boğulduk.
Büyüdükte sanki ne oldu.
Umutları kuruttuk savaşta vurulduk.
Büyüdük aniden.

Ve birden büyüdük aniden.
Ve birden küçüldü hayaller.
Ve birden uzaklaştı gökyüzü.
Ve birden gömüldük dertlere.

Büyüdükte sanki ne oldu.
Çocukluğu unuttuk yalanlara boğulduk.
Büyüdükte sanki ne oldu.
Umutları kuruttuk savaşta vurulduk.
Büyüdük aniden.
Küçüldü dünyamız…