Sokakta Hayat Var
Caddeler kalabalık, çok kalabalık. Her yerde insanlar var, suratları asık ve bitkin gözüken insanlar, belli ki aceleleri var hızlı adımlarla yürüyorlar. Toplu taşıt araçları ağızlarına kadar insanlarla dolu. Araçların korna sesleri, telefonla konuşan insanların sesleri, trafik polislerinin düdük sesleri gibi rahatsız edici sesler duyuluyor caddelerden. Bu insanların bir çoğu evine yada işine gidiyor. Düne kadar ben de bu insanlardan biriydim. Kalabalığın arasında yürüyordum fakat yalnız hissediyordum. Caddeler gürültülü, kalabalık ve sıkıcıydı, herkes aynı görünüyordu. Neydi bu insanları robotlaştıran?
Derken, ara sıra duyduğum ama duymazdan gelip yoluma devam ettiğim o sesi duydum, her zamanki gibi duymazdan gelecektim, ama ses o kadar hoş ve güzeldi ki duymazdan gelmeme imkan yoktu, ne olur sanki bugün eve yarım saat geç gitsem,odama yarım saat geç kapansam, bilgisayara yarım saat geç otursam dedim ve bir anda kalabalıktan sıyrılıp yerde oturan sokak sanatçılarını dinlerken buldum kendimi. Şöyle bir baştan aşağı süzdüm hepsini, bizden farklı olduklarını gördüm kıyafetleri, saçları, bakışları, bu insanlar eğleniyor gibi gözüküyorlardı bizim aksimize mutluydular. O kadar güzel çalıyorlardı ki müziklerini, sokağın ortasında dans etmek istiyordum, onlarla birlikte söylemek, onlarla birlikte çalmak istiyordum. Neye benzedikleri ne giydikleri hiç önemli değildi, hepsi çok güzel görünüyordu.Bu insanlar yalnız değildiler yanlarından hiç ayırmadıkları arkadaşları, çalgıları vardı. Müziğe aşıklar ve aşık oldukları şeyleri diğer insanlarla paylaşıyorlar. Yaptıklarının karşılığını bulamasalarda sanatlarını devam ettiriyorlar çünkü sokakların buna ihtiyacı olduğunu biliyorlar. Sokakların konuşabildiğini gösteriyorlar bizlere, daha doğrusu göstermeye çalışıyorlar. Sokaklar onlar sayesinde konuşuyor ve inanın bana sokakların konuşmasına ihtiyacımız var.Her neyse on beş,yirmi dakika sokak sanatçılarını dinledikten sonra yaptıkları müzikleri her zaman dinleyebilmek için yirmi beş liraya sattıkları cd'lerinden aldım ve eğilip onlara yaptıkları işin paha biçilemez olduğunu bildiğimi söyledim müziklerini bizlerle paylaştıkları için teşekkür edip diğerlerinin de bu güzel insanları görmeleri ve mükemmel müziklerini dinlemeleri için oradan ayrıldım.
Tekrar kalabalığın arasındaydım ama artık yalnız hissetmiyordum, sokakların renksiz olmadığını öğrendim. Sokaklara baktığınızda gökkuşağı kadar renkli olduklanı görüceksiniz. Sokaklar renklidir,konuşur,güldürür,eğlendirir,şarkı söyler siz nasıl görmek isterseniz öyle gözükür. Sokaklar sanatla güzelleşir.
SOKAKTA HAYAT VAR!
